Een Historisch Verhaal van Liefde en Zorg

"Dit kint hiet Willem," staat er met een zorgvuldig vastgespelde briefje op de luier van een vondeling die eind vijftiende eeuw het Heilige Geesthuis in Leiden werd binnengebracht. Dit bijzondere gebouw begon als een opvanghuis voor vondelingen, maar groeide uit tot een plek waar arme weeskinderen en onfortuinlijke zwerfkinderen, ook wel 'houkinderen' genoemd, een thuis vonden. Het Heilige Geesthuis bood niet alleen onderdak aan deze kinderen, maar speelde ook een belangrijke rol in de Gouden Eeuw door honderden immigrantenkinderen te verwelkomen. Hun ouders, wevers uit heel Europa, hadden hun weg naar Leiden gevonden.

Een Periode van Uitdagingen en Ontdekkingen

De achttiende-eeuwse regenten van het Weeshuis kregen te maken met weglopers, ongewenste zwangerschappen, drankmisbruik en opstandigheid onder de weeskinderen. Hieruit bleek dat niet alle weeskinderen Brave Hendrikjes waren. In de daaropvolgende periode werden weeskinderen zelfs gedwongen om deel te nemen aan Napoleontische oorlogen of naar de kolonie in Drentse Veenhuizen gestuurd. Maar in de tweede helft van de negentiende eeuw brak de kritiek los over het kindonvriendelijke regime. Een gewezen godsdienstleraar uit het tehuis, geïnspireerd door de kritische roman 'Arme Marie', gaf de aanzet tot verandering.

Van Weeshuis naar Zorg voor de Jeugd

Vijftig jaar geleden, toen weeskinderen geen weeshuis meer nodig hadden, besloot het Heilige Geesthuis een nieuwe koers te varen. In plaats van wezen te verzorgen, richtten ze zich op de jeugd met opvoedingsmoeilijkheden en zetten ze zich in voor hun welzijn. Het rijke archief van het Heilige Geesthuis heeft historicus Kees van der Wiel in staat gesteld om een fascinerend en menselijk beeld te schetsen van het leven en het welzijn van de bewoners en bestuurders van het huis. Dit prachtig geïllustreerde boek beschrijft zeven eeuwen lang de zorg die het Heilige Geest- of Arme Wees- en Kinderhuis heeft geboden aan kinderen zoals Willem."