Ieder jaar verblijft kunstenaar Francisca Tollenaar (1954) een aantal maanden in Frankrijk. Zij is gefascineerd door het liefelijke van la douce France maar houdt ook van het oeroude van de landschappen. Met de fiets, haar rijdend atelier, gaat ze op zoek naar vergezichten waarin in de ruimte zich duidelijk manifesteert. ‘Op een zonnige dag buiten in de open lucht middenin het landschap een berg schilderen in Frankrijk is niets anders dan totale vervulling! De berg zegt mij hoe hij geschilderd wil worden, hoe hij uit de grond komt en bedekt wordt, en onthult vergezichten achter hem. Ook het schilderij begint nu deel te nemen in de trialoog. Intussen begin ik mijzelf steeds vrijer te voelen. Er is ruimte! De berg leeft en ik leef!! Schilderen is een spel van steeds je blik openen, helemaal open zijn. Het buiten schilderen vraagt om stille reflectie.’ Francisca’s werk is kleurrijk, gelaagd, poëtisch en verhalend. Het beweegt zich op het grensvlak tussen figuratief en abstract. Door het beeldritme leeft en ademt het. Het straalt met licht van binnenuit, met toonschakeringen en veel ruimte.